Zabawy z psychologiem zdalnie 1-5 czerwiec

Witam serdecznie dzieci i rodziców.

Szczególnie cieplutko i radośnie witam Dzieci w dniu ich Święta. Kochane dzieciaczki niech ten dzień, ale i wszystkie inne będą dla Was radosne, przynoszą fajne pomysły na zabawę. Bądźcie zdrowi, szczęśliwi, uśmiechnięci. Niech spełniają się Wasze marzenia i pomysły. Wszystkiego dobrego.

Moja propozycja na ten tydzień to nadal:

ZABAWY ROZWIJAJĄCE ZDOLNOŚCI SKOJARZENIOWE,WYOBRAŹNIĘ , MOWĘ I WIEDZE OGÓLNĄ
Przygotowałam kilka nowych zestawów zabaw, analogicznych do poprzednich.
A teraz propozycje zabaw:
Utrwalamy kolory.
Trawa jest ……………….
Niebo jest ………………….
Śnieg jest…………………….
Pomidor jest ………………….
Sałata jest……………………….
Węgiel jest………………………..
Mleko jest………………………..
Cytryna jest………………………
Krew jest………………………….
Czekolada jest……………………..
Obrączki są…………………………
Marchew jest…………………………
Szyba jest……………………………
Chmury są……………………………
Popiół jest……………………………..
Odpowiedz na pytania, gdzie kto pracuje: 
NAUCZYCIEL –
GÓRNIK –
HUTNIK –
SPRZEDAWCA –
KIEROWCA –
LEŚNICZY –
MURARZ –
PIELĘGNIARKA –
PILOT –
LISTONOSZ –
SĘDZIA –
KELNER –
ROLNIK –
LEKARZ –
AKTOR –
Czego dotyczą podane opisy? 
Przyjęcie po ślubie –
Budka, w której można kupić gazetę –
Można go dostać na urodziny albo pod choinkę –
Pora dnia, kiedy robi się ciemno –
Piaszczysta nad morzem –
Miejsce, w którym przygotowuje się posiłki –
Podawane choremu, by wyzdrowiał –
Miękka, podkładana pod głowę –
Do picia, do mycia, do pływania –
Kolorowe, pachnące, w bukiecie –
Narzędzie do ścinania trawy –
Pora roku ze śniegiem –
Płynie w przewodach elektrycznych –
Rodzaj owada –

Czego dotyczą podane opisy? 
Pora roku po zimie –
Postać ulepiona ze śniegu –
Przedmiot do kopania, rzucania, odbijania –
Wydawany przez dowódcę żołnierzowi –
Płyną z oczu, kiedy jest nam smutno –
Wielka woda, z falami –
Ciężka , ogromna, stoi na stacji-
Brat i siostra to –
Może nim merdać pies –
Kuchenna, na talerze i szklanki –
Wiązanka z kwiatów –
Narzędzie do odkręcania śrubek –

Utrwalamy części ciała. Dokończ zaczętą nazwę części ciała człowieka
rę – /  no –/  sto –/  pal –/ pię –/ szy – / gło –/ bro – / czo –/ kola – /kost – /ud – /wło – /
paz – / kciu – /us – /no – /zę – /ję – /poli – /łok – /ram – /ok – /bre – /rzę – /ser –/

Jakie słowo pasuje do podanych określeń?
pszenna, żytnia, kartoflana –
osobowy, ciężarowy –
elektroniczny, słoneczny, z kukułką –
ulewny, rzęsisty –
czarne, kłębiaste, burzowe –
gęsie, wieczne, kulkowe –
piwne, niebieskie, zielone –
kucharska, telefoniczna –
włoski, laskowy, kokosowy –
na twardo, na miękko, sadzone –
spożywczy, mięsny, papierniczy –
stacjonarny, komórkowy –
Schabowy albo mielony –

Co to jest
W dzień błękitne w nocy czarne –
Narzędzie pracy fotografa –
Naczynie służące do smażenia –
Można przez niego rozmawiać z kimś, kto jest daleko –
Do czytania, źródło informacji –
Zakładana psom przed wyjściem na spacer –
Wzorzysty papier na całej ścianie –
Do siedzenia, wygodniejszy niż krzesło –
Naczynie do picia –
Złoty lub srebrny –
Pisze w nim uczeń –
Kobiety spryskują się nimi, żeby ładnie pachnieć –

 Ciąg dalszy podobnych propozycji za tydzień. Jak zwykle zachęcam do kreatywności, ale przede wszystkim do radości ze wspólnej zabawy z dzieckiem. Jeżeli jesteście już Państwo zwyczajnie zmęczeni, odczuwacie zniecierpliwienie i czasami złość na sytuację, to nie czyńcie sobie z tego powodu wyrzutów. To są zupełnie naturalne emocje. Proszę spojrzeć na to przez pryzmat „ szklanki pełnej do połowy”, a nie „ od połowy pustej”. Po zakończeniu pandemii już nigdy możecie nie mieć okazji aby tak długo i przez cały dzień być i towarzyszyć Waszemu dziecku. A teraz zapraszam do Kącika dla rodzica.

KĄCIK DLA RODZICA

Mam nadzieję, że pomysły zaproponowane w poprzednim poście zostały przez Państwa wdrożone i okazały się pomocne. Dzisiaj  dalszy ciąg porad w kwestii zachęcania dziecka do współpracy.

Jednym z błędów popełnianych przez rodziców w kontaktach z dzieckiem jest niejasne, nieprecyzyjne formułowanie tego, czego faktycznie oczekujemy. W relacji dziecko- dorosły często zachodzi swoisty paradoks: z jednej strony dorosły traktuje dziecko przedmiotowo i on wie lepiej, co dziecko może
i powinno myśleć, czuć i robić, z drugiej strony oczekuje, ze dziecko samo z siebie dokładnie wie
i domyśla się co ma robić, gdy słyszy np.” szykuj się do spania”, „ Bądź grzeczny” itd. Gdy dziecko słyszy „ szykuj się do spania” to pewnie wtedy jakoś tam po swojemu zaczyna się szykować: jeszcze się pobawi, poogląda tv, poczyta- uważając, że cały czas się „ szykuje”.

Prawidłowy komunikat, taki jaki dziecko jest w stanie usłyszeć i zrozumieć, powinien brzmieć:” zależy mi na tym, żebyś o 20.00 był w łóżku”.” Oczekuję od ciebie, że o 19. 30 będziesz w łazience, wymyjesz się, przebierzesz w piżamę. Wolisz, żebym ci przypomniała 5 minut wcześniej, czy nastawić ci zegarek?”. „ Zależy mi, żeby książki leżały na półce, a klocki w pudełku”, „ potrzebuję 10 minut ciszy. Wolisz cicho porysować, czy pobawić się klockami”.

Słowa, które bardzo służą formułowaniu tego typu komunikatów, to: OCZEKUJĘ OD CIEBIE, ZALEŻY MI, POTRZEBUJĘ.

Chcąc zachęcić dziecko do współpracy unikajmy takich metod postępowania, jak:

Groźba– „ jeśli zrobisz to jeszcze raz, to….” . Jest to swoiste zachęcenie dziecka do powtórzenia zakazanego czynu. Stanowi wyzwanie dla dziecka, które będzie się starało przekroczyć zakaz, aby obronić swoją niezależność.

Przekupstwo– obietnica odpowiedniej nagrody. Czasami dziecko realizuje nasze polecenie, ale jedynie po to, by szybko osiągnąć cel- nagrodę. Nie dziwmy się dziecku, że po jakimś czasie będzie się targowało, szantażowało, żądało coraz większych korzyści za swoje „ grzeczne” zachowanie.

Obietnice- relacje z dziećmi powinny być oparte na zaufaniu. Wymuszanie obietnic na dzieciach
( „obiecaj, że już nigdy tego nie zrobisz”) przypomina realizowanie czeku w banku, w którym nie mamy konta.

Krytyka, sarkazm- nie zmobilizują dziecka do współpracy, a raczej będą odebrane jako atak, który budzi potrzebę kontrataku.

Z zachęcaniem dziecka do współpracy ściśle wiąże się sprawa odpowiedzialności, której od dzieci oczekujemy. Problem odpowiedzialności należy rozważyć w kontekście systemu wartości. Dziecko, które jest bałaganiarzem, spóźnialskim, itd. może w  przyszłości podejmować bardzo odpowiedzialne decyzje. Z kolei dziecko, które ma posprzątany pokój, odrobione na czas lekcje może podejmować nieodpowiedzialne decyzje. Najczęściej zdarza się to dzieciom, którym nieustannie mówi się, co mają robić. Nie potrafią one samodzielnie osądzać, dokonywać wyborów i rozwinąć wewnętrznych norm, ponieważ nie mają do tego okazji. Problem odpowiedzialności dzieci dotyczy samych rodziców- uznawanych i realizowanych przez nich norm i wartości.

Najczęściej, gdy chcemy ograniczyć niepożądane zachowania dziecka , zmienić je na akceptowane przez nas, popełniamy kilka zasadniczych błędów:

  • Zwracamy dziecku uwagę w trakcie sprzeczki, w złości,
  • Restrykcje, które chcemy narzucić są często chaotyczne, nieadekwatne i obraźliwe,
  • Zapominamy, ze dziecko nie jest w stanie w tym momencie słuchać, bo też targają nim silne uczucia,
  • Stosujemy słowa, które raczej wzmacniają opór, niż skłaniają do porozumienia.

Chcąc zdyscyplinować dziecko, należy uwzględnić jego uczucia, zrozumieć i zaakceptować niechęć do ograniczeń.

Życząc Państwu radosnego świętowania razem z waszymi dziećmi ich dnia, jako pracę domową do dzisiejszego postu proponuję pochylenie się nad poniższymi słowami  G. Mac Donald:

Najlepszym miejscem pod słońcem na ziemi jest dom, w którym rodzice potrafią skutecznie wykorzystać rutynowe, codzienne czynności do budowania w dzieciach zdrowych, ludzkich uczuć.”

Pozdrawiam Joanna Stychno

Zabawy z Psychologiem 25-29 maj

Witam serdecznie dzieci i rodziców.

Moja propozycja na ten tydzień to nadal:

ZABAWY ROZWIJAJĄCE ZDOLNOŚCI SKOJARZENIOWE,WYOBRAŹNIĘ
MOWĘ I WIEDZE OGÓLNĄ

Tym razem jednak proponuję zabawy typowo werbalne. Przygotowałam kilka gotowych zestawów zabaw, które można wykorzystać w każdej sytuacji i miejscu, nawet podczas spaceru, sprzątania czy gotowania obiadu.

A teraz propozycje zabaw:

Odpowiedz na pytania.

Zwierzę, które daje mleko to …………….…..………. .
Owoc cytrusowy, często dodawany do herbaty to …………….…..………. .
Drzewo, które ma białą korę to …………….…..………. .
Ptak domowy, który znosi jajka to …………….…..………. .
Leśne zwierzę, które lubi orzechy to …………….…..………. .
czerwone bulwiaste warzywo to …………….…..……….
Pomagają lepiej widzieć …………………………
Zakładany na głowę …………………………
Służy do jedzenia zupy …………………………
C Służą do zamykania drzwi …………………………
Chroni przed deszczem …………………………
część ubrania zakładana na stopy ………………………

Powiedz, co można robić z podanymi rzeczami.

marchewka – np. jeść, obierać
motyle – …………….…..……….
dywan – …………….…..……….
radio – …………….…..……….
zdjęcia – …………….…..……….
koń – …………….…..……….

Połącz wyraz z grupą, do jakiej on należy.

  1. a) pokrzywa LUDZIE
  2. b) dom ROŚLINY
  3. c) szafa MEBLE
  4. d) sąsiad ZWIERZĘTA
  5. e) kot BUDYNKI
  6. b) pies DZIKIE ZWIERZĘTA
  7. c) jabłko WARZYWA
  8. d) bocian DRZEWA
  9. e) marchewka ZWIERZĘTA DOMOWE
  10. f) tygrys OWOCE
  11. g) śledź KWIATY
  12. h) jabłko RYBY
  13. f) fiołek PTAKI

Powiedz co może tak robić

wieje - wiatr
pada - ……………
szumi - ……………
gra - ……………
pachnie - ……………
płynie - ……………
leci - ……………
boli - ……………
drży - ……………
parzy - ……………
świeci - ……………
miauczy - ……………
kapie - ……………
grzeje - ……………………
rośnie - …………………….

Znajdujemy przeciwieństwa

Woda może być ciepła albo…………………………………
Mięso może być chude albo ………………………….……
Mężczyzna może być wysoki albo…………………….……
Patyk może być prosty albo……………………..……
Grając w gry można wygrać albo………………………
Windą można jechać w górę albo…………………………
Uczeń może być pracowity albo………………….…………
Kisiel może być gęsty albo…………………………………
Torba może być ciężka albo ………………………………
Ręcznik może być suchy albo…………………….………
W pokoju może być jasno albo…………………….………

Ciąg dalszy podobnych propozycji za tydzień. Jak zwykle zachęcam do kreatywności, ale przede wszystkim do radości ze wspólnej zabawy z dzieckiem. Jeżeli jesteście już Państwo zwyczajnie zmęczeni, odczuwacie zniecierpliwienie i czasami złość na sytuację, to nie czyńcie sobie z tego powodu wyrzutów. To są zupełnie naturalne emocje. Proszę spojrzeć na to przez pryzmat „ szklanki pełnej do połowy”, a nie „ od połowy pustej”. Po zakończeniu pandemii już nigdy możecie nie mieć okazji aby tak długo i przez cały dzień być i towarzyszyć Waszemu dziecku. A teraz zapraszam do Kącika dla rodzica.

KĄCIK DLA RODZICA

Dzisiaj  proponuję kilka porad w kwestii zachęcania dziecka do współpracy.

Na początek ponownie proszę uruchomić swoją wyobraźnię i zamienić się w dziecko, którego mama wraca z pracy. Proszę przeczytać treść scenki, wczuć się w emocje dziecka i zapamiętać lub zapisać swoje wewnętrzne reakcje na zachowanie mamy.

Mama: „ Jaki tu bałagan, straszny chlew. Jesteście leniami, interesuje was tylko komputer i telewizor. Żadnego szacunku dla mnie i dla ojca. Żadnej wdzięczności. Niczego wam nie brakuje. Ręce sobie z ojcem urabiamy dla was. Egoiści. Jeszcze poczekajcie jak ojciec wróci z pracy. Wtedy wam pokaże. Natychmiast  i bez dyskusji bierzcie się do roboty. Tak być nie może. Wy musicie zrozumieć, że życie to nie zabawa. Musicie się nauczyć odpowiedzialności, grzeczności, pracowitości. Sami będziecie mieć kiedyś dom, to zobaczycie, jakie to wszystko trudne. Ja chcę tylko waszego dobra. Serce mi pęka, kiedy koleżanka w pracy opowiada jakie ma dobre dzieci, uczynne, grzeczne- a wy co. To się musi skończyć. Od dzisiaj żadnych koleżanek, żadnego komputera i telewizora. Wyjdzie wam to tylko na dobre”.

Jakie uczucia pojawiły się po tego rodzaju reprymendzie od mamy? O co tak naprawdę chodziło mamie? O wyładowanie się bo coś jej nie poszło w pracy, bo autobus jej uciekł? Czy naprawdę chodziło jej o bałagan w domu? Czy mam ochotę jej pomóc, czy lepiej zejść z oczu?

Powtarzamy sytuację „ Nasza mama wraca z pracy”

Mama: Dzieci, widzę tu straszny bałagan. W zlewie pełno brudnych naczyń, śmieci na podłodze, porozrzucane ubrania. Nie lubię tego i złości mnie to. Potrzebuję waszej pomocy, bo ja muszę zająć się obiadem. Zosiu wolisz pozmywać, czy pozamiatać. Zależy mi też, żeby ktoś pomógł mi obierać warzywa. Na przyszłość  oczekuję od was, że będziecie sprzątać zaraz po przyjściu ze szkoły”

Jaka jest teraz wewnętrzna reakcja „ dzieci”? Chęć pomocy, zawstydzenie?

Jak widać sposób, w jaki przez mamę został przedstawiony problem- bałagan-radykalnie zmienił nastawienie dzieci.

Nieustanna „ wojna” z dziećmi, aby zrobiły to, czego od nich oczekujemy, lub nie robiły tego, czego nie akceptujemy, w dużej mierze wynika z niezrozumienia, że mamy do czynienie z niezgodnością potrzeb. To nam dorosłym przeszkadza brudna podłoga, hałas, nie umyte naczynia a dzieciom wcale. Niejednokrotnie zdarza się,  że nie przeszkadza to również współmałżonkowi, partnerowi czy partnerce J

Zmienić nastawienie dziecka to oznacza osiągnąć jego dobrowolną zgodę na podjęcie oczekiwanego przez nas działania.

Co może pomóc w zachęcaniu dziecka do współpracy:

OPISZ CO WIDZISZ bez wskazywania winnego, czyli  „nie mogę przygotować obiadu, bo zlew jest pełen brudnych naczyń” zamiast „ znowu nie pozmywałeś naczyń”

UDZIEL INFORMACJ– jak najkrócej, czyli „ kanapa nie jest do skakania, możesz skakać po podłodze”, zamiast „ natychmiast przestań skakać po kanapie

WYRAŹ TO JEDNYM SŁOWEM LUB GESTEM. Reakcja na pojedyncze słowo jest inna niż na kazania. Czyli: „pies, szklanki, światło”, zamiast: „ znów udajesz, że nie słyszysz, że pies chce wyjść na dwór, trzeba zawsze po tobie sprzątać, te szklanki zarosną pleśnią, jak zwykle zostawiłeś światło w łazience, ciekawe kto zapłaci rachunek za prąd”

OPISZ CO CZUJESZ– ale nie wypowiadaj się na temat charakteru dziecka, czyli: „ nie lubię , gdy odzywasz się niegrzecznie do siostry”. Zamiast ”przestań tak mówić, jesteś ordynarny”.

NAPISZ LIŚCIK ( to dla starszych dzieci lub dorosłych członków rodziny). Słowo pisane nie podnosi głosu. Im bardziej humorystycznie tym lepiej. Można pisać liściki w imieniu  rzeczy, np. „Lubię być sucha”– na desce sedesowej, „ usycham z tęsknoty za twoimi zębami”- na szczoteczce do zębów. Warto dodać coś miłego, narysować uśmiechniętą emotiokonkę, serduszko itp.

Liścik nie może być zbiorem poleceń, bo wtedy tylko zirytuje adresata.

Jako pracę domową proponuje, aby Państwo zastanowili się do czego musicie zmuszać dziecko, by robiło ( lub czegoś nie robiło) oraz proszę przemyśleć w jaki inny sposób można zachęcić go do współpracy. Za tydzień ciąg dalszy  porad w tej kwestii. Powodzenia.

Ustawicznie zachęcam  do lektury przytoczonej pozycji książkowej A. Faber i E. Mazlish z cyklu „ Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”.

Pozdrawiam Joanna Stychno

 

Psycholog proponuje 18-22 maj

Witam serdecznie dzieci i rodziców.

Moja propozycja na ten tydzień to:

ZABAWY ROZWIJAJĄCE
ZDOLNOŚCI SKOJARZENIOWE, SPOSTRZEGAWCZOŚĆ,
WYOBRAŹNIĘ I MOWĘ

Przedstawione zabawy rozwijają podstawowe operacje umysłowe myślenia twórczego. Dominują
w nich metody poszukujące, ekspresyjne i praktyczne, najbardziej wyzwalające aktywność twórczą dziecka. Zachęcam Państwa do korzystania ze wszystkich moich dotychczasowych propozycji. Być może niektóre zabawy szczególnie się Waszemu dziecku spodobały, więc je powtarzajcie i dobrze się bawcie, bo o to przede wszystkim chodzi.

A teraz propozycje zabaw:

Skojarzenia– Rodzic prezentuje dowolny obrazek, pytając dziecko z czym mu się kojarzy. Dziecko podaje swoje skojarzenia lub tworzy rysunki, np. Co kojarzy mi się z latem? Dziecko swoje skojarzenia może rysować w formie małych piktogramów, rysuneczków dookoła obrazka wyjściowego.

Znana postać– dorosły zaczyna opowieść, opisując dziecku znaną postać bajkową np. Kopciuszka. Podczas opowiadania za każdym razem dodaje jedno zdanie na temat tej postaci. Zadaniem dziecka jest jak najszybciej odgadnąć o jaką postać chodzi.

100 określeń – Dziecko próbuje definiować znane przedmioty codziennego użytku., np. „Jak myślisz, jak moglibyśmy inaczej nazwać stół? W odpowiedzi można dziecku poddać pomysł nawet bardzo abstrakcyjny np. stół to olbrzym na szczudłach, to wielka deska na 4 nogach, to kolega ławy itp.

Wymień 5 przedmiotów – Dziecko razem z rodzicem, przy dźwiękach muzyki podają sobie piłkę
i wymieniają różne litery. Gdy muzyka umilknie osoba, która jest w posiadaniu piłki ma wymienić
5 przedmiotów zaczynających się na podana literę następnie rzuca piłkę do przeciwnika, który jeśli nie wymieni 5 przedmiotów daje fanta.

Magiczna plama– dziecko otrzymuje kartkę, którą składa na połowę. Na jedną połowę kartki wyciska kilka kropel tuszu, farby i przykłada drugą połową dokładnie przyciskając. Po rozłożeniu kartki ma dwie identyczne plamy. Próbuje porównać z czym mu się plama kojarzy. Potem obrysowuje pisakiem wyobrażoną postać dorysowując inne charakterystyczne elementy postaci.

Kuferek skarbów– rodzic wyciąga z kuferka, pudełka, worka zgromadzone w nim przedmioty
i pokazuje dziecku. Zadaniem dziecka jest odgadnąć do czego służy każdy przedmiot. Następnie dziecko wymyśla inne zastosowanie znanych na co dzień przedmiotów.

Snuj się, snuj bajeczko – Dorosły wprowadza nastrój i zaczyna opowiadać wymyśloną bajkę np. dawno, dawno temu, za lasem, w maleńkiej chatce mieszkała dziewczynka… dziecko opowiada dalej dodając jedno swoje zdanie itd. Następnie rodzic lub kolejna osoba biorąca udział w zabawie dopowiada dalszą część historii i tak dalej. Na zakończenie dziecko podejmuje próbę odtworzenia całej bajki. Może odegrać ją w formie dramy, scenki rodzajowej lub pantomimy.

Skarbnica– zabawa polega na wymienianiu słów według określonych wymogów treściowych. Dziecko wymienia rzeczy – obiekty według podanej kategorii np. tylko białe (śnieg, mąka, cukier itp.). Następnie rodzic dodaje kolejne kryterium: wymień rzeczy lub obiekty białe i miękkie itp. Można podawać różne kryterium w zależności od opracowywanej tematyki, wieku i możliwości dziecka.

W krainie fantazji – Dziecko zastanawia się, gdzie chciałyby się przenieść: w przeszłość lub
w przyszłość. Rodzic podpowiada, że aby się tam przenieść, należy użyć swojej wyobraźni. Tam każde dziecko zobaczy siebie, co robi, kto tam jest, jak wygląda kraina, jak się tam czuje itp. Dziecko opowiada o swojej krainie fantazji, może też przedstawić ją w formie plastycznej.

Podczas zajęć grupowych w przedszkolu tworzyliśmy z dziećmi „ czarodziejskie wyspy”, proponowana zabawa jest analogiczna. Bawiąc się z dzieckiem w „ krainę fantazji” można jednocześnie porozmawiać z nim na szereg tematów i aspektów życia społecznego, norm, zasad, np. „ jak pomagają sobie mieszkańcy twojej krainy?, w co się bawią?, co robią jeżeli wyrządzą komuś przykrość?, jakie zasady obowiązują w twojej krainie?” itp.

Podobieństwa i różnice– rodzic podaje przymiotnik, a dziecko dobierają do niego pojęcia przeciwstawne np. bogaty-biedny, wysoki- niski, słodki- kwaśny, wolny- szybki itp. Można zaprezentować wylosowane pojęcie.

KĄCIK DLA RODZICA

Tematy zaproponowane w „ Kąciku dla rodzica” opracowane są na podstawie programu : „ Szkoła dla rodziców i wychowawców” Joanny Sakowskiej oraz na podstawie koncepcji T. Gordona
„ Wychowanie bez porażek” i książki A. Faber i E. Mazlish z cyklu „ Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”

Kącik dla rodzica proponuje w tym tygodniu ciąg dalszy refleksji na temat uczuć.

Na początek proszę uruchomić swoją wyobraźnię i spróbować poczuć się w trudnej sytuacji, np. takiej: w pracy zanosi się na gorący tydzień, masz bardzo ważne zadanie do wykonania, wiąże się
z tym gratyfikacja finansowa, już poświęciłaś ( -eś) sporo czasu na to zadanie, ale jeszcze musisz przez tydzień posiedzieć dłużej w pracy. Jesteś podekscytowana (-y), jak to się często mówi „ nakręcona
(-y)”. wracasz do domu i okazuje się, że dziecko ma gorączkę, jest chore, nie pójdzie do przedszkola
i nie ma kto z nim zostać. Zadanie zawalone, szef wściekły. Zbeształ Cię przy wszystkich pracownikach działu. A ty? Co czujesz?

Jednocześnie bliscy próbują Ci pomóc „ dobrymi” radami. Ktoś bagatelizuje, mówiąc „ weź się
w garść, nie histeryzuj”, ktoś radzi ci żeby porozmawiać z szefem, przeprosić go, za to, że nie zdążyłaś ( -eś) wykonać zadania, ktoś filozofuje, mówiąc, że tak to w życiu bywa, ktoś dopytuje o szczegóły, inna osoba staje po stronie szefa, mama się nad tobą użala, a jedna osoba, niech to będzie sąsiadka
z psem na spacerze nie doradza, nie użala się, nie osądza i nie krytykuje, tylko cię wysłuchała
i w prosty sposób się do tego odniosła, mówiąc: „ to musiało być dla ciebie trudne i przykre, być atakowanym bez możliwości wyjaśnienia. Wygląda na to, że mocno cię to wytrąciło z równowagi”.

Powyższa historyjka pokazuje, że tym, czego ludzie potrzebują najbardziej, gdy miotają nimi silne uczucia, jest poczucie zrozumienia przez drugą osobę. Wszelkiego rodzaju rady mogą spowodować, że poczujemy się jeszcze gorzej. Jest tu jednak pewna pułapka. Należy uważać z komunikatem
„ rozumiem co czujesz”, bo nie koniecznie możemy to rozumieć. Dużo bardziej prawdziwy będzie komunikat „to musiało być dla ciebie trudne i przykre”, „mam wrażenie, że…”

Jak najczęściej odpowiadamy dziecku, które np. jest złe bo coś mu się nie udało, ktoś go zranił, wyśmiał, zepsuła mu się zabawka, nie poszedł mu sprawdzian….

  • Zaprzeczamy- „ nic takiego się nie stało, nie przejmuj się, jutro się pogodzicie”

  • Filozofujemy- no cóż synku, musisz się nauczyć, że w życiu mogą cię spotkać niemiłe niespodzianki, tak to jest…”

  • Radzimy- słuchaj synu, wiem co musisz zrobić, przeproś Panią, przygotuj referat …., zaproś Wojtka na rower…

  • Dopytujemy- opowiedz wszystko dokładnie, kto jeszcze się źle zachowywał, o co się pokłóciłeś, kto się bawił twoim samochodzikiem?….

  • Bronimy drugiej osoby- Pani jest od tego, żeby was nauczyć i pilnować dyscypliny…

  • Żalimy się – tak mi ciebie szkoda, ten Wojtek to łobuz, nie baw się z nim, moje biedactwo….

  • Psychologizujemy- problem tkwi synku w tym, że ty nie potrafisz pracować systematycznie…., źle organizujesz sobie zabawę, kłócisz się z Wojtkiem bo jesteś przewrażliwiony na swoim punkcie, od małego talki byłeś, musisz nad tym popracować.

Aby pomóc dziecku, by radziło sobie z własnymi uczuciami należy:

  • Słuchać dziecka bardzo uważnie. Nie ingerować na siłę, jeżeli w danej chwili dziecko nie chce rozmawiać. Daj mu spokojny komunikat, że w każdej chwili możesz go wysłuchać
    i porozmawiać.

  • Zaakceptować jego uczucia ( „ och”, „mmm”’ „ tak”), nie pytać dlaczego czuje to co czuje.

  • Określić te uczucia. Nie bać się nazwać tego co widzisz- „ widzę, że jesteś zły, smutny, przygnębiony….”

  • Być w gotowości do kontaktu. Nawet jeżeli nieprawidłowo określisz stan emocjonalny dziecka i ono zerwie z tobą kontakt, zawsze możesz wrócić do sprawy, jesteś w gotowości, ale dziecko musi o tym wiedzieć.

Konieczność słuchania dziecka istnieje zawsze wtedy, gdy ono ma problem. Czas na taką rozmowę musi się znaleźć. Dziecko w każdym wieku potrzebuje rodzica, który jest blisko i znajdzie czas aby porozmawiać bez oceniania. Dobre słuchanie dziecka wymaga spełnienia kilku warunków.

  • Dobre słuchanie wymaga kontaktu wzrokowego.

  • Dobre słuchanie nie zakłada, że wie się , co druga osoba powie.

  • Dobremu słuchaniu pomaga zadawanie pytań wyjaśniających i powtarzanie innymi słowami tego co się zrozumiało-„ słyszę, że jesteś zaniepokojony tym czy dobrze to zrobiłeś, czy dobrze zrozumiałam?”

  • Dobre słuchanie zakłada brak przesadnej reakcji i natychmiastowego działania. Natychmiastowa impulsywna reakcja sprawia, że dzieci boją się tego, co może się zdarzyć
    w przyszłości, a to może prowadzić do zerwania linii porozumienia. Cierpliwość jest kluczową sprawą w budowaniu zaufania i otwartości pomiędzy rodzicem a dzieckiem.

  • Dobre słuchanie oznacza akceptację i niewyśmiewanie tego, co mówi dziecko.

Zaakceptowanie uczuć dziecka nastręcza wielu rodzicom ( i nie tylko) dużo trudności ponieważ:

  • Nie potrafimy zaakceptować uczuć dziecka, gdy nie akceptujemy swoich.

  • Często znacznie ważniejsze wydaje nam się to, jak dziecko się zachowuje, niż to, co czuje
    i przeżywa.

  • Walczymy z dzieckiem, aby nie czuło, tego, co czuje, zamiast pomóc mu z tym się uporać.

  • Często zaprzeczamy niewygodnym uczuciom dziecka, po to aby siebie od nich uwolnić.

Istnieje ogromna różnica miedzy przyzwoleniem na wyrażanie przeżyć emocjonalnych
a przyzwoleniem na działanie pod ich wpływem. Zadaniem rodziców jest pokazanie jak można wyrazić swoje emocje, nie wyrządzając nikomu szkody.

Jako pracę domową proponuje, aby Państwo zapisali kilka dialogów z dzieckiem, w których udało się Wam zastosować język porozumiewania się : reagować empatycznie, nazywać uczucia dziecka, słuchać z uwagą itp. Pomimo, że początki mogą być nie łatwe, zaręczam, że warto. Powodzenia.

Zachęcam też do lektury przytoczonej pozycji książkowej A. Faber i E. Mazlish z cyklu „ Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”.

Pozdrawiam Joanna Stychno

Praca zdalna z Psychologiem 11-15 maj

Witam serdecznie dzieci i rodziców.

W dzisiejszym poście zapraszam do wspólnej zabawy ruchowej dzieci z rodzicami.

Motto do dzisiejszych propozycji brzmi: „Miło z mamą bawić się w domu – wykorzystanie podłogi jako głównego przedmiotu zabawy”.

Propozycje zabaw na ten tydzień zaczerpnęłam z Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Scherborne.

Na początek nieco teorii.

Weronika Sherborne była angielską terapeutką, nauczycielką wychowania fizycznego.
W latach 60-tych wypracowała własny system ćwiczeń. Ma on zastosowanie we wspomaganiu prawidłowego rozwoju dzieci i w korygowaniu jego zaburzeń. Ćwiczenia te znane są pod nazwą Ruchu Rozwijającego. Nazwa ruchu rozwijającego wyraża główną ideę metody: – posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. Opracowany przez Sherborne system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspakajanych w kontakcie
z dorosłymi.

Stosowanie metody ruchu rozwijającego przynosi korzyści dla dzieci ponieważ:

  • wspomaga rozwój,
  • wyrównuje opóźnienia w sferze emocjonalnej i społecznej.
  • uczy współdziałania z partnerem,
  • pozwala wykorzystać nagromadzoną energię, wykorzystać siłę,
  • uczy koncentrowania się na wykonywanym zadaniu.
  • wyzwala wśród uczestników wiele radości, śmiechu.

Zdaniem autorki tej metody

… „wszystkie dzieci mają dwie podstawowe potrzeby:

  • pragną poczuć się dobrze we własnym ciele (jak w domu), czyli umieć w pełni nad nim zapanować
  • odczuwają potrzebę nawiązywania kontaktu z innymi,

Zaspokojenie tych potrzeb – dobry kontakt z samym sobą i z innymi ludźmi – jest możliwy dzięki dobremu nauczaniu ruchu”.

Weronika Sherborne w metodzie Ruchu Rozwijającego wyróżnia ćwiczenia, które wspomagają rozwój dziecka. Do nich należą:

  • ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała,
  • ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu,
  • ćwiczenia ułatwiające nawiązywanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą,
  • ćwiczenia twórcze.

Ze względu na swą prostotę, naturalność i możliwość stosowania jej w każdych warunkach, jest to metoda dla każdego. Każdy może w niej uczestniczyć w takim zakresie, w jakim jest to dla niego możliwe. Nie ma słabszych, gorszych, czy smutnych. Wszyscy są aktywni, radośni
i zwycięscy. Każdemu coś się uda, każdy zostanie pochwalony i zachęcony do wysiłku.

A oto kilka propozycji do wesołej zabawy w domu

Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała.

„Lustro” – dziecko siedzi naprzeciwko rodzica: jedno wykonuje dowolne ruchy, gesty, druga osboa naśladuje jego ruchy.

,,Koncert – gra na plecach” – rodzic klęczy na podłodze obok leżącego dziecka (dziecko leży na brzuchu na podłodze). rodzic gra palcami na plecach leżącego dziecka. Najpierw lekko uderzając opuszkami palców, potem coraz mocniej, a następnie kantami dłoni, pięściami
i całymi dłońmi ( oczywiście z ogromnym wyczuciem, ta forma dotyku ma sprawiać przyjemność, nie może być przykrym doznaniem). W trakcie wykonywania ćwiczeń należy zmieniać siłę i rytmy uderzeń. Po chwili należy dokonać zmiany ról.

Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni.

Zabawa pt. ,,Jak najwyżej’. Wszyscy leżą na plecach ,,w rozsypce” na podłodze i sięgają rękoma i nogami ,, do sufitu”, wyciąganie ich jak najwyżej, naśladowanie ruchem dłoni gestu wkręcanie żarówek.

Zabawa pt. ,,Bączek”. Wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi. Odpychając się rękoma, każdy próbuje samodzielnie obracać się w miejscu wokół własnej osi.

„Wagoniki” – rodzic siedzi w rozkroku, obejmując rękoma siedzące przed nim dziecko. Razem poruszają się po pokoju w różnych kierunkach.

Zabawa „Raki” – leżąc na plecach, z wyciągniętymi rękami za głowę odpychając się nogami, wszyscy przesuwają się na plecach po podłodze i próbują palcami ręki – szczypcami złapać inną poruszającą się w ten sposób osobę.

Ćwiczenia oparte na relacji  opiekuńczej

„Naleśniki”, czyli rolowanie po podłodze – rodzic klęczy na podłodze przy leżącym na plechach obok dziecku, które ma wyciągnięte ręce w tył ( za głową). Dorosły  stara się powoli i lekko obrócić (przetoczyć) dziecko na brzuch. Następnie zamiana ról.

Zabawa pt. ,,Wycieczka” – rodzic  stoi przed leżącym na podłodze z dzieckiem. Dziecko leży na plecach na podłodze, z ramionami wyciągniętymi w tył ( za głową). Natomiast rodzic  przytrzymuje dziecko za nogi na wysokości kostek, lekko przeciąga je w różnych kierunkach.

Do zabawy proponuję wykorzystać wariant z kocem- dziecko leży na kocu.

Ćwiczenia rozwijające relacje  mocy i energii.

 „Przepychanki” – dziecko i rodzic siedzą na podłodze plecami do siebie i próbują się przepychać.

„Paczka” – jedna osoba siedzi skulona na podłodze, druga klęcząc naprzeciwko, próbuje go rozpakować.

Ćwiczenia oparte na relacji  partnerskiej.

Zabawa pt. ,,Piłowanie drewna”. – Dziecko i rodzic siedzą w rozkroku, zwrócone przodem, trzymając się za dłonie. Nogi jednej osoby znajdują się pod nogami drugiej. Następnie na przemian kładą się na plecach na podłodze, cały czas trzymając się za ręce.

„Rowerek” –dziecko i rodzic leżą na plecach na podłodze z nogami uniesionymi w górę i ugiętymi kolanami. Dzieci leżą tak, aby jego stopa była oparta o stopy partnera. Następnie wspólnie wykonują tzw. rowerek. Dorosły  powtarza rymowankę, różnicuje tempo:

Jedzie Radek na rowerze,

a pan Romek na skuterze.

Raz, dwa, trzy,

jedź i ty”.

„Prowadzenie ślepca” – rodzic trzyma  dziecko, (które ma zamknięte oczy) i prowadzi je (zmiana ról).

Ćwiczenia twórcze.

Swobodny taniec przy muzyce wolnej i szybkiej.

Rodzic  zaczyna zabawę od opowieści ruchowej „ Jest jesień, wieje wietrzyk z drzew opadają liście, są bardzo kolorowe, wolniutko opadają na ziemie tworząc dywan. Wyobraź sobie, że jesteś listkiem i pozwalasz aby wietrzyk tobą kołysał…”.

Ćwiczenia relaksujące

 ,,Kołysanka” do wiersza J. Porazińskiej pt. ,,Bajka iskierki” nuconej przez rodzica lub odtwarzanej. Dziecko siedzą  na podłodze w  siadzie skrzyżnym i kołysze się na boki.

Z popielnika na Wojtusia iskiereczka mruga;

Chodź, opowiem ci bajeczkę, bajka będzie długa.

Była sobie raz królowa, pokochała grajka,

Król wyprawił im wesele i skończona bajka.

Była sobie Baba –Jaga, miała chatkę z masła,

A w tej chatce same dziwy! Psst… iskierka zgasła.

Z popielnika na Wojtusia iskiereczka mruga;

Chodź, opowiem ci bajeczkę, bajka będzie długa.

Już ci Wojtuś nie uwierzy, iskiereczko mała.

Chwilkę błyśniesz, potem zgaśniesz.

Ot i bajka cała.

 „Rak”. Dziecko zwrócone twarzą do rodzica. Spacerujemy palcami: kciukiem i wskazującym po ręce dziecka.

Idzie, idzie rak

Czasem naprzód, czasem wspak.

Odpowiednio zmieniając kierunek ruchu.

Idzie rak nieborak,

Spacerujemy jak na początku,

Jak uszczypnie, będzie znak.

Delikatnie i z humorem naśladujemy szczypanie.

,,Usypiamy misia” – relaks przy muzyce. Podczas słuchania muzyki rodzic spokojnym głosem opowiada jak zasypia miś. Jak zasypiają jego części ciała ( oczy, głowa, ręce, nogi), jak misie rozluźniają się.

Życzę wiele radości ze wspólnych figli na podłodze.

 KĄCIK DLA RODZICA

Kącik dla rodzica proponuje w tym tygodniu nieco refleksji na temat uczuć.

Na początek ponownie cytat G. Mac Donald Najlepszym miejscem pod słońcem jest dom, w którym rodzice są przystępni i rozważnie unikają wszelkich zachowań, które mogłyby być odczytane jako brak zainteresowania czy jako wyraz pogardy”.

Zrozumienie człowieka jest niemożliwe bez zapoznania się ze sferą jego życia emocjonalnego. Uczucia są wartościową i bardzo istotną częścią ludzkiej natury, służą naszemu rozwojowi. Są niezastąpione, gdy chcemy zrozumieć innych ludzi i wchodzić z nimi w prawidłowe relacje. Różnica pomiędzy uczuciami i emocjami polega na tym, że o emocjach można powiedzieć, że mają charakter krótkotrwały, sytuacyjny, względnie jednorodny
( tzn. w danym momencie występuje zazwyczaj tylko jedna emocja), a impulsywność dominuje w nich nad refleksją. Uczucia są przeżyciami specyficznie ludzkimi. Od emocji różni je to, że są trwałe. Uczucia nie mają charakteru wrodzonego. Nabywamy je w trakcie doświadczeń związanych z życiem społecznym. Nie można jednak przeciwstawić sobie uczuć i emocji, gdyż one się po prostu dopełniają.

Wszelkie stany emocjonalne należy zaakceptować- pewne działania z nich wynikające należy ograniczać. Często nie pozwalamy sobie na te emocje i uczucia, których wolelibyśmy nie mieć. Niechętnie przyznajemy się do istnienie niewygodnych dla nas uczuć. Należy uświadomić sobie jednak, że przyznanie się do naszych przykrych, niewygodnych przeżyć emocjonalnych nie oznacza przyzwolenia na wyładowanie ich na innych ludziach. Oznacza jedynie wzięcie ich pod świadomą kontrole. Dzięki wiedzy o moich uczuciach potrafię je kontrolować i mogę nauczyć się sposobów uwalniania od nich i wyrażania ich bez wyrządzania szkody innym.

Zapominanie o tym, że życie emocjonalne jest wyposażeniem natury ludzkiej i powinno nam służyć i dostarczać energii do podejmowanych działań, prowadzić może do dwóch skrajnie różnych, ale tak samo nieprawidłowych sposobów traktowania stanów emocjonalnych- jako „ panów” nas samych lub jako naszych „ wrogów”.

Uczucia i emocje w roli panów to:

Przechodzenie bez refleksji od jednego do drugiego stanu emocjonalnego. Nadmierna koncentracja na uczuciach i emocjach, uporczywe analizowanie siebie i swego stanu emocjonalnego, „ zalewanie” bliźnich naszym wnętrzem.

Postawy takie nie sprzyjają budowaniu relacji, a mogą prowadzić do eliminowania z naszego działania takich umiejętności jak umiejętność przebaczenia, troska o innych, wrażliwość na innych, empatia. Ustanawiając uczucia panami naszego życia sprawiamy, że wymykają się one spod kontroli rozumu.

Uczucia jako nasz wróg to:

Tłumienie uczuć i emocji, zaprzeczanie ich istnieniu, celowe spychanie ich w siebie. Spychane emocje i uczucia  nie znikają. Będą „ czekać” na swój czas i kiedy w końcu wypłyną na zewnątrz, mogą kierować naszymi działaniami destruktywnie.

Z uczuciami ani nie należy walczyć, ani bezwolnie się im poddawać. Trzeba nauczyć się je rozpoznawać i prawidłowo wyrażać, tzn. tak aby nie ranić innych.

I jak zwykle a koniec tych krótkich refleksji praca domowa:

  1. Zastanów się, jakich uczuć nie wolno Ci było okazywać w dzieciństwie?- zrób listę tych uczuć i porozmawiaj o tym z mężem/ żoną.

W rozmowie zwróć uwagę na takie aspekty jak to, że mając świadomość, iż dane uczucie nie było „ dobrze widziane”, wcale nie oznaczało, że przestawało się  czuć to co czułaś/ czułeś. Prawdopodobnie mniej lub bardziej świadomie staraliście się sprostać oczekiwaniom rodziców i „ wyeliminować” nie akceptowane emocje. Tylko z jakim skutkiem?

  1. Zastanów się, jakich uczuć nie pozwalasz okazywać własnemu dziecku. Postaraj się rozróżnić uczucia od zachowań Twojego dziecka.

Pozdrawiam, życząc radości z zabawy z dziećmi oraz optymistycznych refleksji wychowawczych.

Joanna Stychno.

 

 

 

Praca zdalna z zajęć rewalidacyjnych: 11-15.05.2020 z p. Dagmarą

WITAM SERDECZNIE – na kolejny tydzień nauki zdalnej z rewalidacji wybrałam troszkę nietypową formę, ale myślę iż dzieciom się ona bardzo spodoba.

Na ten tydzień wybrałam ćwiczenia fizyczne, poćwiczymy sobie troszkę, rozruszamy nasze zastane kości. Myślę, że będzie przy tym fajna zabawa i dużo śmiechu.

Najważniejsze jest jednak to, że tym razem to dzieci będą mogły sobie same wybrać ćwiczenia do wykonania.

Na pewno zarówno Państwo, jak i Wasze pociechy znacie zabawę w koło fortuny. Otóż w tym tygodniu pobawimy się właśnie w taką grę.

Do zabawy polecam twa poniższe linki:

https://wordwall.net/pl/resource/900923/wychowanie-fizyczne/lekcja-wfu-w-domu-wykonaj-%C4%87wiczenia

https://wordwall.net/pl/resource/893767/wychowanie-fizyczne/wf-online-w-domu-%C4%87wiczenia

Po wejściu w nie pojawi się koło fortuny. Proszę aby dzieci spróbowały nim zakręcić (i tutaj sama przyjemność dla dzieci), same wybiorą sobie zadanie, jakie będą ćwiczyć. Państwa rola będzie polegała na tym aby odczytać im to co jest tam napisane, jeśli dzieci same już czytają to mogą odczytać same.

     Prośba do rodziców:

Bardzo proszę nadzorować, czy ćwiczenia są prawidłowo wykonywane przez dzieci.

Życzę udanej zabawy

Pozdrawiam wszystkich cieplutko i do usłyszenia- p. Dagmara.