*„Gimnastyka”-wierszyk
Na początku jest rozgrzewka, językowa wprzód wywieszka.
Cały język wyskakuje,
wszystkim nam się pokazuje.
W dół i w górę,
w lewo, w prawo.
Pięknie ćwiczy!
Brawo! Brawo!
Język wargi oblizuje, pięknie kółka wykonuje.
Popatrzymy do lusterka,
jak się język bawi w berka.
Kto spróbuje z miną śmiałą zwinąć język w rurkę małą?
Język ząbki poleruje
każdy dotknie i wyczuje…
Może uda się ta sztuczka.
Trzeba uczyć samouczka.

*„Rymy w zagrodzie.” -zabawa słuchowa 

- Zadaniem dziecka jest odgadywanie brakujących rymów ( słowa w nawiasach)                 
-  Rodzic prosi dziecko o dokończenie krótkich wierszyków:
„Rymy w zagrodzie”
Raz na grzędzie bura kurka
nastroszyła swoje…( piórka)*
Inna kurka głośno gdacze
Żółta kaczka pięknie…(kwacze).*
Baran po swojemu beczy,
koza w kozie z żalem…(meczy).*
Gniady konik w stajni hula,
pszczółki lecą wprost do…(ula).*
traktor w polu głośno huczy,
a na łące krówka…( muczy)*
gdy wróbelki nam ćwierkają,
dzieci rymy…( dobierają).*

* „Jeżyk”– zabawa.  Rodzic recytuje wiersz, a dziecko uzupełnia odgłosy 
- wyrazy dźwiękonaśladowcze, zaznaczone pogrubionym drukiem
 i wykonuje czynności, opisane w nawiasach)
Do przedszkola puka jeżyk,
puk-puk,puk,   puk-puk-puk, (zgiętym kciukiem puka w stół lub krzesło, czy podłogę)
więc otworzyć mu należy,
puk-puk-puk,   puk-puk-puk. (j. w.)
Wszyscy wkoło jeża stają,
klap-klap-klap,    klap-klap-klap,   (klaszczą rytmicznie w dłonie)
i brawami go witają,
klap-klap-klap,    klap-klap-klap.    (klaszczą rytmicznie w dłonie)
Jeżyk jest już w naszej grupie,
tup-tup-tup,    tup-tup-tup,   (tupią rytmicznie nogami na zmianę – raz jedna, raz drugą,)
każde dziecko jak on tupie,
tup-tup-tup,    tup-tup-tup.   (tupią rytmicznie nogami na zmianę – raz jedna, raz drugą,)
Gdy jeż zmęczy się tuptaniem,
uf-uf-uf,     uf-uf-uf,
to przychodzi czas na spanie,
puf-puf-puf,    puf-puf-puf.
Gdy do jeża biegnie pies,
hop-hop-hop,    hop-hop-hop,  (podskakują  obunóż)
to się w kulkę zwija jeż,
hop-hop-hop,    hop-hop-hop.   (podskakują  obunóż)
Pies się boi kolców jeża,
oj-oj-oj,    oj-oj-oj,          (grożą rytmicznie palcem wskazującym jednej i drugiej ręki)
więc go ugryźć nie zamierza,
oj-oj-oj,     oj-oj-oj.       (grożą rytmicznie palcem wskazującym jednej i drugiej ręki)
Nic jeżowi się nie stanie,
tak-tak-tak,    tak-tak-tak
i już z nami tu zostanie,
tak-tak-tak,    tak-tak-tak.
 *Piosenka logopedyczna o liczeniu  – https://youtu.be/Jy70gFmd-28

Zapraszam do wzięcia udziału w logopedycznym kole fortuny. Zagrajcie wspólnie z domownikami i miło spędźcie czas – link poniżej https://wordwall.net/pl/resource/995123/gimnastyka-buzi-i-j%c4%99zyka

Pozdrawiam, Edyta Gutkowska

Szanowni Państwo,

Terapia logopedyczna jest często długim procesem, którego nieodłącznym elementem jest praca w domu z Rodzicem. Przedstawiamy Państwu propozycje zabaw i ćwiczeń logopedycznych, które z powodzeniem można wykonywać w warunkach domowych. Ćwiczenia można wykonywać zawsze i wszędzie. Najważniejsze, aby  dziecko nie traktowało tego jako przykrego obowiązku.

  Oto kilka ważnych wskazówek dla Rodziców:

1. MÓWIĄC DO DZIECKA, NIE PRZYSPIESZCZAJ FORM WYRAZÓW. Tylko właściwa wymowa i zachowanie poprawnych form gramatycznych dadzą pożądany efekt w postaci prawidłowej wymowy.

2. CODZIENNIE CZYTAJ DZIECKU NA GŁOS, przynajmniej 20 minut, dziecko poprawia swoją wymowę, doskonali ją, starając się naśladować to, co słyszy od otoczenia. Dzięki głośnemu czytaniu dorosłego dziecko także wzbogaca swoje słownictwo, ćwiczy pamięć werbalną, zdolność koncentracji uwagi, umiejętność budowania zdań.

3. PODCZAS CZYTANIA NIECH TWOJE DZIECKO OPOWIADA treść ilustracji, naśladuje różne odgłosy (np. szum wiatru, pukanie, odgłosy zwierząt). Wyrazy dźwiękonaśladowcze są doskonałym ćwiczeniem usprawniającym narządy artykulacyjne, przygotowują dziecko do wymowy kolejnych głosek.

4. ZACHĘCAJ DZIECKO DO NAUKI WIERSZY NA PAMIĘĆ ORAZ RYMOWANEK. Jest to doskonała forma ćwiczeń utrwalających wyrazistą wymowę. Rytm i koordynacja mają ogromne znaczenie dla rozwoju, płynnej zrozumiałej mowy.

5. WPROWADŹ DO ZABAWY GIMNASTYKĘ BUZI I JĘZYKA. Ćwiczenia logopedyczne nie muszą być nudne! Niech to będzie zabawa dla Ciebie i dziecka. Dodatkowo będzie to czas, jaki spędzicie razem i to już jest sukces.

6. ĆWICZENIA WYKONUJCIE SYSTEMATYCZNIE. Tylko wtedy przyniosą one oczekiwany efekt. Ćwiczyć można zawsze i wszędzie, nie musi się to odbywać w wyznaczonym, ustalonym czasie. Jest to nawet niewskazane, gdyż dziecko nie powinno traktować takich ćwiczeń jak obowiązku. (UWAGA JEŚLI DZIECKO OTRZYMAŁO ZESTAW ĆWICZEŃ DO PRACY W DOMU, ĆWICZCIE 15 MINUT DZIENNIE)

7. OGRANICZ OGLĄDANIE TELEWIZJI. Przekaz telewizyjny jest mało zrozumiały dla dziecka, zaburza myślenie logiczne oraz może być przyczyną dysleksji. Jeśli już staraj się wybierać wartościowe programy. Bądź zawsze zorientowanym, co dziecko ogląda. Nie zostawiaj włączonego telewizora, jeżeli nikt go nie ogląda.

8. DBAJ O MOCNĄ WIĘŹ EMOCJONALNĄ. Głaskaj, przytulaj, chwal dziecko. Zachęca to do kontaktów werbalnych.

9. DBAJ O PRAWIDŁOWY ROZWÓJ RUCHOWY. Zachęcaj do biegania, wspinania się po drabinkach, jazdy na hulajnodze, rowerze, rolkach. Usprawniaj motorykę palców, poprzez wydzieranie, naklejanie, lepienie z plasteliny, malowania, rysowanie.

Propozycje ćwiczeń oddechowych:

https://www.nebule.pl/logopedia-w-domu/ 

Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze – naśladujemy odgłosy zwierząt:

https://www.youtube.com/watch?v=30nw6AtuGiQ&feature=youtu.be&fbclid=IwAR2AU2FnLg2_QYzFz7EWZ-CViMdKLYskdWeLI7fv2QV7zakoqNbv0Ideuso

 https://www.youtube.com/watch?v=hNSYN4ZHMOU&feature=youtu.be&fbclid=IwAR36F7G_kVt2BMlhu6TPybnxMt2_mVDg6A9lTwoUVk_-q2lwz3_WbPxHaJo

 https://www.youtube.com/watch?v=1PD3jNhefUA&feature=youtu.be&fbclid=IwAR2-INcKfByzpaihE6qk0HKkP5x1FBI6Z6OEN-8PAOxXzz3MT5m0iBObFC0

Interaktywne ćwiczenia słuchowe dla starszych dzieci:

https://view.genial.ly/5e94acb69334740d78ba4412

 

ŻYCZĘ UDANEJ ZABAWY PRZY WYKONYWANIU ĆWICZEŃ. PANI DAGMARA

Na kolejny tydzień nauki zdalnej z terapii logopedycznej przygotowałam zestaw zabaw i ćwiczeń oddechowych.
Ćwiczenia oddechowe są bardzo istotnym elementem terapii logopedycznej i działań stymulujących ogólny rozwój dzieci. Powinny być one zawsze wstępem do pracy nad poprawną wymową.
Podczas zajęć logopedycznych tłumaczę dzieciom jak powinno wyglądać prawidłowe oddychanie i objaśniam konieczność równomiernego spokojnego nabierania powietrza przez nos. Przypominam też o możliwości gospodarowania oddechem tak, aby wystarczył na realizację dowolnej długości wypowiedzi.
W warunkach domowych Rodzice powinni również aranżować zabawy oddechowe, tak aby ćwiczenia nie były jednostajne i nudne oraz aby były wplecione w zwykłe czynności dziecka i urozmaicały czas spędzany razem.
Podczas zabaw oddechowych trzeba pamiętać, że:
– są one koniecznym elementem terapii logopedycznej i powinny być wykonywane precyzyjnie, dokładnie i bez pośpiechu
– należy je wykonywać systematycznie przynajmniej raz dziennie
-powietrze należy nabierać swobodnie przez nos, bez niepotrzebnego przedłużania wdechu i wdychania powietrza na zapas
-dziecko podczas zabaw oddechowych powinno być rozluźnione i spokojne
– wydech powinien być równomierny, spokojny i dostosowany do rodzaju zabawy
-przedłużanie wydechu nie powinno być zbyt długie, gdyż może opróżnić płuca z tzw. „powietrza zapasowego” co może doprowadzić do zawrotów głowy
-każde dziecko ma własny, indywidualny rytm oddechu, inną pojemność płuc i dlatego powinno wykonywać ćwiczenia zgodnie ze swoimi możliwościami
-dziecko nie powinno wykonywać ćwiczeń, gdy ma katar, niedrożny nos, jest przeziębione
-wydolność oddechowa dziecka pogarsza się w sytuacji gdy ma przerost trzeciego migdałka lub krzywą przegrodę nosa, problemy alergiczne itp
Przykłady ćwiczeń oddechowych:
* robienie bąbelków w szklance lub miseczce z wodą przy użyciu słomki(zabawa w „Gotowanie wody”)
* wąchanie kwiatów prawdziwych lub wymyślonych, rozpoznawanie zapachów z otoczenia np. z kuchni
* zdmuchiwanie z gładkiej, a następnie z chropowatej powierzchni (np. tkaniny, koca dywanu, pogniecionej gazety) lekkich przedmiotów np. piłeczki, wacika, papierowych kuleczek, guzików, koralików itp
* dmuchanie na wiatraczki lub zawieszone na nitkach lekkie przedmioty np. papierowe listki, kwiatki, słoneczka, kolorowe piórka itd. (dmuchamy na zmianę: długo – krótko – jak najdłużej, słabo – mocno – jak najmocniej)
dmuchanie na świecę tak, aby nie zgasła i obserwowanie jak wygina się płomień
* gwizdanie na gwizdku (długo na spokojnym wydechu lub krótkimi seriami o takiej samej długości)
* chuchanie na szybę, lusterko
* dmuchanie na kartkę papieru trzymaną w dłoni tak, aby kąt jej odchylenia wciąż pozostawał taki sam
* dmuchanie do celu, np. papierowych lub zrobionych z włóczki czy folii aluminiowej kuleczek
* dmuchanie na zabawki pływające po wodzie w czasie kąpieli (mogą być wykonane samodzielnie wykonane samodzielnie, np. z nakrętek po napojach lub papieru, zrobienie kto potrafi papierowej łódki)
* puszczanie baniek mydlanych (dzieci to uwielbiają)
* ćwiczenia z wdechem: przekładanie drobnych elementów za pomocą „wsysania” ich przez słomkę – tak jak odkurzacz (np. układanie kropek na wyciętym z papieru muchomorku lub biedronce, ozdabianie kuleczkami z folii aluminiowej lub koralikami jakiegoś wydrukowanego obrazka – sukienki, samolotu, misia itp)
* ćwiczenia z piórkami: zdmuchiwanie z ręki i łapanie, dmuchanie na piórko, aby jak najdłużej było w powietrzu, mocne dmuchnięcie, aby piórko poleciało jak najdalej
* dmuchanie na samochodzik resorowy po trasie wyznaczonej na stole, dywanie lub kartonie
* dmuchanie ku górze na swoją grzywkę, aby się włosy ruszały i utrzymywały chwilę w powietrzu
* wykonywanie „dmuchanych obrazków” za pomocą kartki z plamą farby, którą dziecko rozdmuchuje z pomocą słomki , aby powstał obrazek

Przesyłam serdeczne pozdrowienia dla wszystkich.
Życzę udanej zabawy przy wykonywaniu poszczególnych ćwiczeń
Wasz logopeda p. Dagmara.

Zabawa „Piesek”

Cele:
*  usprawnianie pracy warg, języka, żuchwy, podniebienia,
*stymulowanie uwagi,
*  doskonalenie ogólnej sprawności ruchowej.

Piesek jest na spacerze – naśladujemy spacerujące pieski (czworakowanie), szuka jedzenia – wąchanie noskiem.

Piesek warczy – „wrrrrr”, znalazł kość, gryzie kość (uderzamy zębami; usta są w uśmiechu),

Piesek szczeka z zadowoleniem – „hau, hau”,

Pieskowi chce się pić – wysuwamy język z jamy ustnej i sapiemy, 

Piesek pije – naśladujemy picie, dobre picie, smakuje pieskowi – oblizujemy językiem ruchem okrężnym wargi.

Zadowolony piesek idzie spać – zwijamy się w kłębek.

Zabawa „Kotek”

Cele:
*   doskonalenie motoryki artykulatorów,
*  usprawnianie artykulacji i fonacji,
*  doskonalenie motoryki małej i dużej.

Kotek mruczy – „mmmmmmm, mmmmmm, mmmmmm”, 

Kotek wyciąga się – wyciągamy się w pozycji na czworakach oraz wysuwamy wąski język z jamy ustnej.

Miauczy – „miau, miau, miauuu”.

Kotek biegnie za piłeczką, skacze – „hop!”.

Łapie piłeczkę – nadmuchujemy policzki i gwałtownie wypuszczamy powietrze.

Kotek chce dostać mleczko, mruczy – „mmmm”, i miauczy – „miauu, miauu”, pije mleczko – wysuwamy języczek, jest pyszne – „mniammm”, oblizujemy wargi ruchem okrężnym. 

Kotek ma brudne wąsy od mleka – kierujemy język do kącików ust.

Kotek jest zadowolony, śpi – zwijamy się w kłębuszek – i chrapie – chrapiemy.

Wyciąga się – wyciągamy się w pozycji na plecach, odpoczywamy.

Pozostałe ćwiczenia logopedyczne tj:

Aby usprawnić język:
•mlaskamy,
•układamy język w rurkę,
•kląskamy (jak robi konik?),
•wypychamy językiem policzki,
•układamy język w „koci grzbiet”,
•wsuwamy język pod górną i dolną wargę,
•przesuwamy język na boki w jamie ustnej,
•dotykamy czubkiem języka kolejnych zębów,
•formujemy język szeroko i wąsko w jamie ustnej,
•przesuwamy czubek języka zygzakiem po podniebieniu,
•przesuwamy czubek języka od górnych zębów wzdłuż podniebienia.

Aby usprawnić wargi:
•cmokamy,
•parskamy, prychamy,
•na przemian robimy „dzióbek” i •rozszerzamy usta,
•wydymamy, zaciskamy, rozluźniamy, •masujemy wargi palcami,
•układamy wargi jak do wymawiania samogłosek: A, O, U, E, Y, I,
•przy zaciśniętych zębach, naprzemiennie zakładamy wargi na siebie.

Aby usprawnić policzki:
•poruszamy policzkami jak żaba,
•napinamy policzki wraz z wargami,
•wydymamy je i wciągamy do wewnątrz,
•masujemy policzki dłońmi, okrężnymi ruchami

Miłej zabawy, Edyta Gutkowska

Czytamy bajkę, w czasie, której dziecko wykonuje określone ruchy warg, języka, ćwiczenia oddechowe:

Pewnego dnia Języczek-Wędrowniczek postanowił pojechać na wycieczkę.- Ale zanim pojadę muszę posprzątać mieszkanie – pomyślał.Jak pomyślał tak zrobił. Na początek wymył sufit mieszkania (staranne oblizywanie czubkiem języka podniebienia), podłogę (dokładne oblizy­wanie dna jamy ustnej), jedną ścianę (oblizywanie językiem wewnętrz­nej strony policzków), drugą ścianę (te same ruchy co poprzednio), póź­niej okna (oblizywanie każdego ząbka po kolei), a na końcu umył drzwi (oblizywanie warg ruchem okrężnym)

– Teraz już mogę pojechać na wycieczkę – pomyślał Języczek.Wsiadł na swego konia i pojechał do zaczarowanego lasu (uderzanie czub­kiem języka o wałek dziąsłowy – naśladowanie odgłosów jazdy kon­nej). W lesie języczek zatrzymał konia (wymawianie głosek prrr) i rozejrzał się dookoła. Popatrzył na niebo (wysuwanie języka z jamy ustnej i kiero­wanie go w stronę nosa), na polanę (wysuwanie języka na brodę), w jed­ną stronę (kierowanie języka w stronę kącika ust) i w drugą stronę (dru­gi kącik ust). Gdy już wszystko obejrzał, przeszedł las w jedną stronę (ru­chy języka po podniebieniu – od dziąseł do gardła), w drugą stronę (prze­suwanie języka od gardła do dziąseł) i przedarł się przez gęste krzaki i drzewa (język przeciska się przez zaciśnięte zęby). Nagle zobaczył dziwnych mieszkańców zaczarowanego lasu, którzy przy­szli się z nim przywitać:

– Parskaczy (wykonujemy motorek wargami),

– Wargaczy (rytmiczne uderzanie palcami w zaciśnięte usta),

– Szuwarki (wkładamy palec między wargi i poruszamy nim rytmicz­nie),

– Indian – dużych (bardzo głośne naśladowanie odgłosu Indian) i ma­lutkich (cich naśladowanie odgłosu Indian).Języczek przywitał się ze wszystkimi (wykonujemy całuski wargami) i za­czął się z nimi wesoło bawić w berka i chowanego. Po pewnym czasie zmęczeni przyjaciele zaczęli nadsłuchiwać, co dzieje się w lesie. Usłyszeli szelest liści (sz, sz, sz), szum wiatru (w, w, w), głos kukułki (ku – ku – ku), rechot żab (kum – kum – kum), stukot dzięcioła (puk – puk – puk) i pluskot rybek w wodzie (plum – plum – plum).

Nagle wszyscy zobaczyli ciemne chmury, które zbierały się nad lasem. Ję­zyczek i jego przyjaciele postanowili je rozdmuchać, aby nie dopuścić do nadchodzącej burzy (wykonywanie mocnych wydechów) i udało się: – chmury zostały rozdmuchane.

Powoli zapadał wieczór i Języczek musiał wracać do swojego domu. Ale najpierw muszę nazbierać malin i jagód – pomyślał (dzieci przy po­mocy rurek robią wdech i zbierają papierowe maliny i jagody do ko­szyka). Gdy nazbierał cały koszyk, pożegnał się z nowymi przyjaciółmi (cmoka­nie wargami), wsiadł na konia i przyjechał do domu.

mgr Edyta Gutkowska